
Ik nog steeds mij
Ben geboren in een lichaam,
dat met de tijd zal vergaan.
Schrijf daarom alles op.
Een spiraal aan gedachten
die ik soms liever verstop.
Ondertussen
mijn stempel op de aardbol drukken.
Wil herinneren,
de dagen plukken.
Van een wonderlijk bestaan.
Ben geboren in een lichaam,
vraag vaak te veel van dit lijf.
Wil oneindig verder dromen,
dan een punt bereiken:
‘Ben ik echt zo ver gekomen?’
Ondertussen
mijn hoofdpersoon niet vergeten.
Wil herinneren,
daarmee weten
Dat ik nog steeds mij blijf.
Eva van Keulen, dorpsdichter Nunspeet
Geschreven voor ‘De week van de poëzie’ met het bijbehorende thema ‘lijfelijkheid’