Gedachten, gedichten, gesprekken

gedachten
die door de lucht lijken te zweven
als sterren beginnen ze te beven

de zwaartekracht als keerpunt
meer dan duizenden jaren oud
het zijn maar stipjes in de lucht
waarmee de tijd wordt ontvlucht
de atmosfeer alleen het licht onthoudt

gedichten
die je nooit wilde schrijven
stiekem in je hoofd willen blijven
hoopjes letters op een pagina
met zwarte stift op wit papier
de regels onuitwisbaar
de inkt voor altijd zichtbaar
de deur naar het verleden nog op een kier

gesprekken
met een bekende uit de straat
nooit de vraag hoe het nou echt gaat
altijd ‘Hoe bevalt je studie?’
nooit ‘Hoe voelde het, toen je dit dorp verliet?’
nadenken, definiëren, reageren
uitleggen dat je probeert te observeren
dat de taal waarin je wil spreken geen houvast biedt

Eva van Keulen,
Dorpsdichter Nunspeet

Gedicht met betrekking tot het dorpsdichterschap