Afscheid

Afscheid nemen bestaat, zo’n eentje waarbij je een traan laat,
dit is er eentje met een lach, geen gedag, maar tot weerziens.
Dicht en je komt dichterbij,
bijzondere mensen, verhalen,
laat los en alles laat los, wordt een propje,
een grote brei.
Woorden zijn maar nietszeggende letters waar leven in
geblazen moet worden;
de uitdagingen waren groot, verbouwingen, veranderingen, monumenten,
ik heb vaak genoten, groot gedroomd, een dichtbundel, interviews,
uitdagingen in nieuw daglicht,
gezichten, berichten,
herkend, niet berucht, niet beroemd, het dorpse leven woorden gegeven, in de warmte van de zon, de zachte woorden voor het coronaleed.
Eibertjesdag, het station, dank aan alle mensen met doeken en achter de schermen;
Nunspeet blijft voor altijd mijn first date.

Door al dit dichten heen ben ik tevreden, dankbaar en blij.
Afscheid nemen bestaat, zo’n eentje waarbij je een traan laat,
dit is er eentje met een lach, geen gedag, maar tot weerziens.

Een dichter durft te dromen en droomt waar nodig letters bij.

Bedankt!
​

Willemijn Hannessen